Aziz istanbul - Yahya KEMAL

Bir iklimin manzarası, mîmârîsi ve halkı arasında hâlis ve tam bir âhenk varsa, orada, gözlere bir vatan tabloşu görünür.

İklimden anlıyan gerçek ve hassas bir sanatkâr, İstanbul'un eski semtlerinden herhangi birini, meselâ: Koca Mustâpaşa semtini, yâhut Eyüb'ü, yâhut Üsküdar'ı yâhut da Boğaziçi'nin henüz millî hüviyetini muhâfaza eden herhangi bir köyünü 'seyredince kat'î bir hüküm vererek, der ki: "Bu halk bu iklimde ezelden beri sâkindir ve bu iklime bu mîmârîden ve bu halktan başka unsurlar yaraşmaz.” Evet, gerçek ve hassas bir sanatkâr bu hükmü verir.

Vatan toprağı bizde de ecnebî memleketlerinde de her hissedene bu vehmi veren topraktır.

Türklük, beşyüz seneden beri İstanbul'u ve Boğaziçi'ni bütün beşeriyyetin hayâline böyle nakşetti. Mimârîsini bu şehrin her tepesine, her sâhiline, her köşesine kurarken gûyâ: "Artık bu diyar dünyâ durdukça Türk kalacaktır.” dediği hissedilir.