Ben Bilal - H. A. L. CARAİG

İslâm'ın İlk Müezzininin Hikâyesi

Ben kölelerin çocuğu Bilâl, köle olarak doğdum ve sahibim Ümeyye, beni ölüme terk etmeye karar verene kadar köle olmaya devam ettim.

Bir kölenin hayatında hür bir kişiye nazaran daha az tesadüf cereyan eder, ancak meydana gelmeye başladıklarında ise ardı arkası kesilmez. Üzerinde kırbaç vardır; bir köle yalnızca deridir. Lâkin şimdi yaşlı bir adamım ve burada Şam'da Ümeyye'nin ellerinde olduğumdan ya da onun baş ağrıları veya şarap şişesinin kaprislerine nazaran kapımdaki güller sebebiyle daha fazla tehlikedeyim. Çünkü bir köle asla bilmez, yalnızca önceden sezer. Sahibinizin sesine benzer hiçbir ses yoktur. Sizi çağırdığında sesinden kaçamazsınız. Eğer iki yerde, gözü önünde veya sesinin erişebildiği mesafede değilseniz, kaçmışsınızdır. O sizi satın almıştır ve fiyatınız hayatınızın geri kalanıdır.

Ölüler hakkında şakalaşmak âdetim değildir, ne var ki Ümeyye beni Mekke'deki pazarda satın aldığında, ödediğinden fazlasını almıştır. Anlarsınız ya, eğer birisi bir at satın alırsa, o atın günün birinde onu fırlatıp boynunu kırmayacağından emin olmalıdır. Bu olasıdır; olduğunda kişi kötü bir pazarlık yapmış demektir.

Ancak son gülenin kim olacağına karar veren yalnızca AIlah'tır.

Neyse sadede gelelim. Aslında daha başlamadan konudan ayrılacak kadar yaşlı olmalıyım. Yalnızca bir köle idarecisi olan Ümeyye'ye hafızamda çok yer veremem. Çünkü ben, Ümeyye'nin kölesi Bilâl, size hayret edilecek günlerden bahsedeceğim. Ben oradaydım -yirmi iki yıl oradaydım- Allahlın elçisi Muhammed (a.s.) dünyaya yürüdüğünde. Onun dediklerini işittim ve yapıp ettiklerini de gördüm.