Kimsesiz Çocuk - Hector Malot

Dünya önümde açıktı ve ben adımlarımı, keyfime göre, kuzeye, güneye, doğuya ya da batıya doğru atabilirdim artık.

Yalnızca bir çocuktum ve kendimin efendisiydim! Ne yazık! benim durumumda, üzüntü verici olan şey de buydu.

Ne kadar çok çocuk içinden: «Ah! istediğimi yapabil. şeydim; özgür olsaydım; kendimin efendisi olsaydım!» der, ne kadar çoğu da, bu özgürlüğe... saçmalıklar yapma özgürlüğüne kavuşacağı mutlu güne sabırsızlıkla can atar!

Ben ise kendi kendime: «Ah! bana öğüt verecek, beni yönlendirecek bir kimsem olsa!» diyordum.

Benimle bu çocuklar arasında korkunç bir fark olduğundan bu. Bu çocuklar yaramazlık yapsalar, düştükleri zaman, kendilerine el uzatacak, yerdelerse kaldıracak birileri olurdu. Oysa, benim kimsem yoktu; düşsem, aşağıya kadar yuvarlanırdım ve oraya varınca, eğer bir tarafım kırılmamışsa, ayağa tek başıma kalkmam gerekirdi. Ve pekâla bir tarafımı kıracağırnı anlayacak kadar da deneyimim vardı. Küçük yaşta olmama rağmen, benim yaşımdaki çocukların genellikle olduğundan daha sakınımlı, daha dikkatli olacak kadar felâketle karşılaşmıştım. Bu, bana çok pahalıya patlayan bir üstünlüktü, Bu nedenle, önümde açılan yola atılmadan önce, şu son yıllarda, benim için bir baba olan kişiyi görmeye gitmeyi istedim. Catherine hala, ona veda etmek için beni çocuklarla birlikte yanına almadıysa da, ben kendim onu kucaklamaya pekâlâ gidebilirdim, gitmeliydim. Borçlular hapisanesine hiç gitmediğim halde, bu. alacağımdan emin olacak kadar ondan söz edildiğini duymuştum şu son zamanlarda. Çok iyi bildiğim Maddelerine yolunu izleyecek, orada yolumu soracaktım. Catherine hala 'ile çocuklar babayı görebildiklerine göre benim de görmeme izin verirlerdi elbette. Ben de onun çocuğuydum, daha doğrusu bir zamanlar çocuğu idim ve beni sevmişti.

Bütün Paris'i peşimde Capi ile geçmeye cesaret ede. medim. Kentteki polisler bana soru sorsalar, onlara ne yanıt verecektim? Deneyimle, duyduğum korkuların en büyüğü, polis korkusuydu. Toulouse'u unutmamış tına. Capi'yi bir iple bağladımki, bu, bilgili ve iyi yetiştirilmiş köpeğin onurunu hemencecik kırdı sanki sonra, onu tasmasından tutup Clichy hapishanesine doğru ikimiz birlikte yola çıktık.

Bu dünyada üzücü şeyler vardır; bunların görüntüsü insanı korkunç düşüncelere götürür. Bir hapishane kapısından daha çirkin, daha üzücü birşey tanımıyor Clichy hapisanesine girme cesaretini göstermezden önce, sanki beni içerde tutacaklarından ve üzerime tekrar kapanan kapının, bu korkunç kapının sanki tekrar açılmayacağından korkuyormuşum gibi, bir süre bekledim.