Pontus Euxinos Kemençe ve Horon - Ali KARADENİZ

Kemençeyle horonun topraklarında

Karadeniz* de balıklar, okyanusun derinliklerinde fısıldiyor. Mesaj iletiyorlar yeryüzüne. Derya kuzularının nidalarını hissediyor musunuz? Tısır tısır sesler suda yankılanırken, denizin hemen kıyısından başlayan fındık ağaçlarıyla, eğreltilerin yapraklarını titreştiriyor bu akisler. Gecenin karanlığında, sahilde iki çocuk, yaykın denilen kızılağaçlardan çıkardıkları zıpçıklarla ezgiler çalıyor balıklara. Hopluyor, coşuyor kemençe sesiyle kalabalık: "A baluğum sen misun? Benimle gelir misun? Çıkacağum dağlar da. Horona girer misun?"[A. Karadeniz], diyorlar imeceyle. Devam ediyor: "Yihhu! Deniz deli. Kayuk ula. Yelkenlerle çıktuk yola. Heyyamol da heyyamol!", bir başka türkümle eşlik ediyorum onlara. Balıklar, çocukların düdüklerinden çıkan sesleri anlar gibi zıplıyorlar engin sularda. Çığlıklar tiz ve derinden: "E baluğum. Benum senun sofraluğun. Dalgalarla oynaşımım. İnsanlarla uğraşurum. "diye cızırtılarını duyar gibi oluyorum. Dalgaların üstünde sörf yapar gibi sıçrıyorlar sevinçle. Deryamn konuklan gizemli topluluklar hâlinde, balıkçıların av sonu sevinç gösterisi horonları gibi sağa sola savrulurken, gece yarısı evle-rin camlarına vuruyor yunusların acılı yankıları. İnsanı, azabın temrenlerinden[kargı] kurtarmak için karnında taşıyan yunusun, yüzü ekşiyor; kızıyor kıyıdaki kadim dostu insanlara. Ritmini anlamaya çalışıyorum bu grupların. Bu senkronizasyon nedenli olmalı diye, doğayı yeniden tasavvur ediyo- rum. Sükûtun yeri yok buralarda. Uyumak isteyen kentin çocukları bile bu seslerle ninnilerken, çalılığın ötücü kuşlarının dillerinden aşk sözcükleri dökülüyor. Sevgiyle yanıt arıyorken serçeler, martılar alçak uçuyor daha üç günlük yavrularım korumak için. Denizin seslerine karışıyor büyük doğa senfonisinin çığlıkları. Bu Karadeniz* in konçertosu.