Cüzzam Duvarlar Yıkılırken - Muhammet Yalçın Azizoğlu

İnsanların yaşam serüvenlerinde birbirleriyle ilişkileri arasına inşa ettiği duvarlar somut olarak kalmamış, maharet sınırları aşılarak soyut duvarlarda inşa edilmiştir. 1941 yılında inşa edilen ülkenin ilk ve en buyuk cüzzam hastanesi, şifa merkezi olarak tasarlanmamış hastane çevresine orulen sekiz metre Yüksekliğinde ki duvarlarla adeta tecrit sahası, karantina binası yahut iyi korunaklı bir cezaevi görünumüne bürunmüştü. 1960'lı yılların ortasında hastalarla toplum arasına örülen utanç duvarı yıkıldı. Elinizdeki bu eserle somut yıkılışın hastalar üstünde ki olumlu etkisine tanıklık edeceğiniz gibi soyut duvarları milenyum çağında yıkamadığımıza da tanıklık edeceksiniz. Binlerce yıl birçok ülkede, farklı medeniyetler içinde yaşayan cüzzam hastaları sürgün, karantina, biyolojik silah olarak kullanılma, yakalandığı hastalığı büyük suç ve günahın bedeli olarak görüp lanete maruz kalıp, zulmün kucağına kurban olarak bırakılmışlardır. Hastalarla yaptığım çalışmalarda şuna tanıklık ettim; onlar cüzzam yaralarını tedavi etmişlerdi. Lakin toplumun davranışları ile onların ruh ve gönül dünyasında açılan yaralar iyileşmemişti. Hastanede mucizelerin yaşandığı anlarda ortaya çıkan mutlulukları da gözlemledik. Tema olarak sahasında ilk kitap özelliği taşıyan bu eserde toplumun davranışlarına ayna olmaya, yıkılmayan soyut duvarları yıkmaya hep birlikte başlayacağız.